آیا کشوری را که صاحب مستعمرات باشد، کشورگشایی کند، فرمانروایی کند و خارج از مرزهایش دست به سرکوب دیگران بزند، می‌توان دموکراتیک نامید؟ آیا می‌شود در کشور خود دموکراسی داشته باشید و با همسایگان خود رفتاری ظالمانه و ستمگرانه داشته باشید؟ به نظر می‌رسد پاسخ این پرسش‌ها روشن باشد. بااین‌حال، کشوری هست که از بدو وجودش با تهاجم، استثمار، و محروم‌کردن دیگران از حقوقشان، به نحوی تناقض‌آمیز، و برای مدتی مدید، مفهومی را که با آن بیگانه بوده است به خود نسبت می‌دهد: دولتی از مردم و برای مردم. و هنوز از این مفهوم به‌عنوان یک سلاح از انبار تسلیحاتی‌اش برای سلطه‌جویی خود استفاده می‌کند.
تاریخ واقعی ایالات متحده‌ی امریکا به‌طور غیرقابل انکاری نشان می‌دهد که از هنگام جدایی‌اش از سلطنت بریتانیا در اواخر قرن هجدهم مسیری را در نفی کامل آرمان آزادی و دموکراسی، که حاکمان نخبه‌اش همیشه مدعی تجسم و مدافع آن هستند، طی کرده است.
(بخشی از مقدمه‌ی کتاب امپریالیسم و دموکراسی در کوبا)